Iedere dag een ander schrift
Hoe hou je alles in de gaten als je op vijf verschillende scholen lesgeeft?
Met op elke school 2-6 groepslessen Taal- en Rekendans®?
En op elke school andere lestijden, andere thema’s en een andere zaal?
Met behulp van schriften!
Ouderwets hè?
Gewoon ouderwetse analoge schriften om snel in te kunnen krabbelen.
Elke naam: in mijn schrift
Elke school krijgt zijn eigen schrift.
Voorin plak ik de voornamenlijsten zodat ik nog even snel kan spieken als ik het niet meer weet.
Met daarbij de leerkrachten hun namen en de groepsnaam. Of dat nu ‘de beren’ is of gewoon “groep 1-2e”.
Wij alleen halve klassen les, maar deelt elke school zijn leerlingen anders in: taalvaardig en minder taalvaardige kinderen apart, groep 1 apart van groep 2, groep 1 en 2 door elkaar heen, op ontwikkelingsniveau. De keuze is aan de school, maar ik vind het fijn om te weten welk kind bij welke leerkracht hoort.
Eigen bijzonderheden: in mijn schrift
In de schriftjes houd ik bij welk kind vooraan mocht, welk kind de beurt kreeg.
Welk kind de kleuren al lang kent.
Welk kind nog niet spreekt (tegen mij).
Maar ook welke kinderen opvallen: erg verlegen of juist heel erg aanwezig. Slechthorend, slechtziend, andere zaken die me zijn medegedeeld en waar ik rekening mee kan houden? Opvallend gedrag?
Motorische opvallendheden: in mijn schrift
Daarnaast schrijf ik ook motorische opvallendheden even vlug op.
Kind van net 4 dat al huppelt.
Kind dat bijna naar groep 3 gaat maar nog niet huppelt.
Het kán een signaal zijn en soms is het nodig het even te vermelden aan de leerkracht.
Mooie uitspraken: in mijn schrift
Zowel de mooie uitspraken van de kinderen als die van de leerkrachten!
Peuters, kleuters en groep 3 kinderen hebben soms de mooiste uitspraken, zoals laatst in Wieringerwerf: “juf, (kind houd schoenen omhoog aan de andere kant van de glazen deur) ik was mijn voeten vergeten!”
In het opeenvolgen van alle lessen zou zulk moois verloren gaan.
Dus krabbel ik het snel en voor anderen onleesbaar (want: doktershandschrift) in mijn schrift.
Lessen staan er niet in…
De lessen die ik geef, staan trouwens niet in een schrift.
Er is een lesformat dat ik telkens opnieuw invul, waarin ruimte is voor kernwoorden, leerdoelen, materialen en muziekkeuze, naast alle bewegingen en liedteksten.
Deze lessen type ik uit op de computer en neem ik mee als print.
Kan ik ook daar weer handmatig op krabbelen als er iets beter kan of anders gaat tijdens de lessen.
‘Natuurlijke variatie’: in mijn schrift
Wat dan wel weer in mijn schrift gaat, is als de les anders loopt dan gepland.
Als ik bij de ene groep niet aan een oefening toekom.
Als ik bij een andere groep werd onderbroken door een (in de zaal) plasser, door een val-met-pleisters, door een ander incident(je).
Deze ‘natuurlijke variaties’ ontschieten me anders.
Dan weet ik week 2 niet meer wat ik bij welke groep heb overgeslagen.
Een blik in mijn schrift en ik ben weer bij.
Hoe dan? Met dat schrift?
Nou, ik noteer gewoon in het schrift van maandag:
De datum
les 1 met daarachter de bijzonderheden
les 2 met daarachter de bijzonderheden
enzovoorts.
Overerfelijke schriften?
Toen mijn balletvriendin in 2015 veel te jong overleed, kreeg ik een deel van haar schriftenverzameling mee naar huis.
Veelal met kinderboekenkaften op de buitenzijde.
Helaas ben ik nu, zo’n bijna tien jaar verder, door haar verzameling heen.
Ik moest dus even gaan shoppen.
Niet echt mijn hobby, maar het is gelukt!
Want ook in 2024-2025 zal ik weer op diverse basisscholen te vinden zijn voor het geven van Taal- en Rekendans® lessen.
En jij?
Gebruik jij nog iets om handmatig te kunnen krabbelen of registreer jij alles direct digitaal?
Ik snap daar de voordelen wel van, maar ik vind het geen goed voorbeeld als jij en ik teveel op ons scherm vertoeven in onze groep(en).
Gelukkig ben ik niet digitaal vaardig genoeg.
Voor mij persoonlijk werkt pen en papier toch het allerbeste.
Maar ik lees graag hoe dat voor jou is.
Laat je een reactie achter?
