Door de nu nog geldende corona-maatregelen op een van mijn scholen, bij een stichting die zichzelf nog strengere maatregelen op legt dan de overheid, sta ik ineens voor hele groepen. En waarom ik dat nooit meer doe, lees je hier.
Eigen belang versus groepsbelang
Wanneer je met het jonge kind klassikaal met een hele groep werkt, vraag je iets van al die diverse eigengereide, eigenwijze en nog zo heerlijk egocentrische peuter en/of kleuters, wat ze helemaal niet kunnen. Namelijk in totale overgave je eigen gevoelens en wensen negeren ten behoeve van de groep. Dit vraag je dan aan bijna groep 3’ers én aan net-peuter-af kleuters. Aan nog wat verlegen kinderen en aan hele vrije. Aan de rustigen en de wilden.
Kun jij dan eigenlijk wel lesgeven?
Maar Miranda, kun jij dan eigenlijk wel goed lesgeven? Ja, dat denk ik wel. Maar lesgeven is voor mij iets totaal anders dan stoïcijns mijn klassikale programma afdraaien. Ik werk met kinderen van 2-7 jaar. Ik ben van mening dat zij allemaal gezien mogen worden om wie ze zijn, en dat gaat niet met 30 in één groep. Ik wil ze de ruimte geven zichzelf te zijn binnen mijn kaders, fysiek laten experimenteren en onderzoeken. Dat lukt niet met 30 kinderen bij elkaar. Want dat verzandt in botsen, troosten, politieagent spelen, streng zijn, optreden, boos doen, terwijl ik probeer voor te doen, aan te sporen, enthousiasmeren en stimuleren…
Maar bij gym dan?
Ja hallo Miranda, maar de gymleerkracht dan? Die kan dat toch ook? Nou, ik heb op de school waar ik al jaren twee dagen per week voor ‘vast’ werk, voldoende PABO stagiairs en stagiaires mogen observeren en beoordelen tijdens hun gymles. En let op: zij doen nagenoeg niks klassikaal. Er wordt continu in circuitjes gewerkt. Groepje hier, groepje daar. Dan hoef je je als kind dus niet continu aan de hele groep aan te passen. En bovendien kan de rest ook verder als de leerkracht even ergens anders bezig is. O ja, mag ik je nog wijzen op het verschil in ruimte in respectievelijk de gymzaal of de speelzaal, waar ik sta? In de gymles en in de gymzaal is best veel aanklooi-ruimte dus. Of ruimte voor eigen interpretatie.
Aanklooi-ruimte
En die ruimte is er in mijn groepslessen ook. Met maximaal 16 kinderen en dus niet met de hele klas. Ik ben geen oppas, ik ben geen bso juf, ik ben geen leerkracht en ik ben geen gymvakdocent. Ik ben een afgestudeerd (HBO-)dansdocent met jarenlange ervaring in het onderwijs én met de specialisatie Taaldans en Rekendans. Om spelenderwijs te kunnen werken aan het vergroten van de woordenschat door beweging, spel, zang en dans gebruik veel persoonlijke aandacht én veel speelruimte!
Waarom?
Kinderen moeten tegelijkertijd vrij kunnen bewegen door de ruimte zonder zichzelf of de ander direct te hinderen. Ik moet de kinderen kunnen verstaan: zingen ze eikelnootje of beukennootje? (Echt gehoord in mijn lessen!) En ik wil dat het kind zichzelf kan zijn. Verlegen of durfal. Bijdehand of timide. Doener of observator.
Niet doorvertellen hoor, maar ik vind die grote groepen sowieso helemaal niet des kleuters. Ssst!
2021.6.21
Miranda Molhoek | Studio De Mol; bewegend leren met HJK
